شب شکن

..... و زمانی که کارد دیگر به اراده ی ابراهیم نبود، ابراهیم نگران شد ، 

           خدایا نکند قربانی مرا قبول نکردی !

  و اسماعیل در کشاکش ،

           خدایا نکند از چشمت افتاده ام !

و انگاه سخنانی نهانی میان خدا و ابراهیم اش رد و بدل می شود :

ــ ابراهیم! محبوب ترینم را می شناسی ؟

ــ آری ! خدایا محمد (ص) خاتم پیامبران.

ــ فرزند تو عزیز تر است یا فرزند آن عزیزترین ؟

ــ فرزند او ، بی هیچ شک .

ــ اگر اسماعیل تو قربانی می شد ، فقط نشان صدق و خلوص تو و پسرت بود و این نشان را به تو بارها و بارها عطا کردیم اما ما مقصودی دیگر داشتیم.

 

اسماعیلت باید بماند تا از نسل او آن محبوب ترین بندگانم بیاید و آنگاه او عزیزترینش را قربانی خواهد کرد.

و با آن قربانی است که جهان به عشق زنده خواهد شد......

                                           *     *      *

و اینک پس از سالها خطابی در ملکوت می پیچد !

بنگرید !

     اینجا کرب و بلا است ، منای حسین ما

                         و این حسین است ، ذبیح عشق ما !

ای بندگان ناب من !

او را بنگرید که چگونه عشق ، اختیار را از کفش ربوده و به دور یار پروانه وار می گردد و هر شعله و بلایی می رسد ، عاشقانه تر فریاد می زند :

                       « ساقیا لبریز کن ساغر ز می... »

                                             *    *     *

 و آنگاه آسمان خونین می شود ....

خدا آن روز نشان خلیل را عطا کرد و امروز نشانی دیگر.....

                                      ثار الله....

حسین ذبیح عشق شده و خدا خود خونبهای او  !

این ابتدا و انتهای عشق است !

حسین فانی در خدا می شود و باقی به بقای او ، پس حرم حسین ، حرم خدا می شود و آدمی در کربلا حسین را نمی بیند ، که خدا را می بیند .

                طواف کعبه دیده ام ، گرد حرم دویده ام

                هیچ کجا برای من  کرب و بلا نمی شود

یا رب الحسین بحق الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجه

                             با تلخیص از کتاب « شب شکن »