دوست من دنیا آنقدر کوچک نیست که در آن اسیر و گرفتار شدی،لذت ها و حلاوت هایی هست که تا نچشی طعم واقعی حیات را نمی یابی،سقف آسمان آنقدر کوتاه نیست که تو زیر بار مشکلات آن خورد شوی،ندیدنی هایی هست که باید دید تا حسرت به دل به گل ننشینی،می بینی سینه ات چه تنگ است و قلبت چه قدر گرفته؟ شاید او هم هوایی شده،شاید او هم دلتنگ خداست،شاید او هم از این همه تکرار مکررات خسته شده،این همه را تجربه کردی،نمی خواهی یکبار هم خدا را تجربه کنی؟یعنی به یکبار امتحان نمی ارزد؟ و نمی خواهی ندای پروردگارت را بشنوی که چه مهربان صدایت می کند: “عبدی طهرت منظر الخلایق سنین،هل طهرت منظری ساعه” «ای بندة من سالها نظرگاه خلایق را که ظاهر توست،پاک ساختی.آیا شده ساعتی نیز نظرگاه مرا که قلب توست،پاک سازی؟» آری دوست من همة ما آفریده شده ایم برای چشیدن و برای رسیدن و برای طی کردن و پشت سر گذاشتن مراحل زیبای معنوی .و به خاطر داشته باش که: « در راه آمدن مهم نیست، مرد راه بودن هنر است………… و عاشق شدن مهم نیست،عاشق ماندن هنر است…………… خادم المهدی ۸۲/۱۲/۷ برگرفته از کتاب ( صلح کل ). انتشارات موسسه شمس الشموس